2017 yılından bu yana bu ilçede engelli bireylerin sesi olmak, görünmeyeni görünür kılmak için mücadele ediyorum. Sayısız görüşme, onlarca proje, defalarca yapılan başvurular… Ama hâlâ ne yazık ki, memleketim olan Arsuz’da engellilere dair elle tutulur bir adım atılmış değil.
Belediyenin bugüne kadar engelli bireyler için yaptığı elle tutulur tek bir hizmet gösterilemiyor.
Söz verildi…
“Engelli çocuk parkı yapılacak” dediler, yıllar geçti, park bir türlü bitmedi. Rezidans yapsalar bu kadar sürede biterdi.
“Engellilere meslek edindirme kursları açılacak” dediler, tek bir kurs açılmadı.
“Hobi atölyeleri kurulacak” denildi, o hayaller sadece toplantı tutanaklarında kaldı.
Ve en acısı:
Engelli bireylerin bir araya gelip sosyalleşebileceği, çay içip sohbet edebileceği, birlikte vakit geçirebileceği tek bir merkez bile hâlâ yok!
Bugün Arsuz’da bir engelli birey dışarı çıkmak istediğinde, ona uygun bir mekân, bir sosyal alan, bir nefes alacak yer bulamıyor. Bu nasıl bir vicdandır?
Oysa biz istiyoruz ki;
• Engelli bireyler için erişilebilir bir yaşam alanı oluşturulsun.
• Her mahallede en az bir erişilebilir park bulunsun.
• Sosyalleşebileceğimiz, öğrenebileceğimiz, üretebileceğimiz engelsiz bir yaşam merkezi kurulsun.
• Engelli bireylere yönelik meslek edindirme ve hobi kursları düzenli şekilde açılsın.
• Belediyede engellilerle ilgili bir birim, erişilebilirlik komisyonu aktif hâle getirilsin.
Bu talepler bir lütuf değil, yaşamanın en insani gerekleri. Ve şunu herkesin bilmesini isterim:
Ben bu mücadeleyi “bir şeyler olsun” diye değil, birileri hayata daha eşit katılsın diye veriyorum.
Artık zaman, engellilerin sırtına başarısızlık yüklemek değil; omuz omuza çözüm üretme zamanıdır.
Sitemimiz kadar umudumuz da var.
Ve biz biliyoruz ki, değişim isteyenle başlar, dinleyenle büyür, yapanla kalıcı olur.
Artık susan da sorumludur:
Bu sadece engelli bireylerin değil, herkesin vicdanına dokunan bir çağrıdır. Kim olursak olalım; bir belediye başkanına, bir yetkiliye denk geldiğimizde “Arsuz’da engelliler için artık somut adımlar atılmalı” deme cesaretini göstermeliyiz. Çünkü gerçek değişim, birlikte ses olunca başlar!
